Regent’s Canal - droga wodna prowadząca do Tamizy |
Utworzony: wtorek, 10 grudnia 2013 17:33 (Poprawiony: piątek, 02 lutego 2024 21:47) |
Regent’s Canal to kanał wodny biegnący na północ od centralnego Londynu. Dzięki niemu istnieje połączenie między odnogą Grand Union Canal znajdującą się w Paddington, a Limehouse Basin i rzeką Tamizą na wschodzie Londynu. Kanał ma 13.8 km długości.
r e k l a m a
Informacje podstawoweZobacz także: W 1811 roku architekt John Nash stworzył projekt zagospodarowania dużej przestrzeni w północnej części środkowego Londynu. Gdy w 1812 roku parlament za pomocą specjalnego aktu zadecydował o budowie kanału, został on włączony do projektu Nasha. Jego samego mianowano dyrektorem budowy. Szczegółowy plan stworzony został przez asystenta Nasha, Jamesa Morgana. Prace rozpoczęły się 14 października 1812 roku. Pierwszą część traktu wodnego, od Paddington do Camden Town otworzono cztery lata później. Zawierała 251-metrowy tunel biegnący pod Maida Hill, na wschód od terenu znanego obecnie jako „Little Venice”. Drugi tunel jest znacznie krótszy – 48 metrów i prowadzi pod Lisson Grove. Po kolejnych czterech latach, 1 sierpnia 1820 roku ukończono prace konstrukcyjne następnego odcinka kanału. Prowadzi od Camden do Limehouse i na jego trasie także jest tunel – 886-metrowy Islington. W miejscu dziś znanym jako Limehouse Basin wybudowano doki do przeładunku na barki rzeczne towarów przewożonych przez statki morskie. Cały kanał poszerzono w kilku miejscach tworząc specjalne niecki. Były to m.in. City Road Basin, Cumberland Basin, Wenlock Basin, Kingsland Basin, St. Pancras Stone i Coal Basin. Do dziś przetrwały tylko niektóre z nich. W położonej najbliżej City of London, City Road Basin przeładowywano bardzo duże ilości różnych towarów – głównie węgla oraz materiałów budowalnych. W 1838 roku stworzono London and Birmingham Railway. Przyczyniło się to zwiększenia tonażu węgla przewożonego przez kanał. Jednak wraz z początkiem XX wieku i wzrostem znaczenia kolei, Regent’s Canal nie był już tak intensywnie eksploatowany. W kolejnych latach pojawiały się pomysły przekształcenia kanału w trasę kolejową. Z takim zamiarem we wrześniu 1845 roku za kwotę miliona funtów kupiła go jedna z firm transportowych. Jednak Regent's Canal Railway Company upadła i nie doszło do realizacji planów. Nie oznaczało to porzucenia pierwotnej idei. W 1846 roku zarząd kanału chciał obejść akt parlamentu i wybudować tory wzdłuż drogi wodnej. Wobec dużego oporu, szczególnie ze stronu rządu, który nie chciał, by przez Regent’s Park przejeżdżały pociągi, i ten pomysł porzucono. W 1859 i 1860 roku pojawiły się kolejne firmy, które chciały budować kolej, ale i z tych planów nic nie wyszło. W 1883 roku po długich negocjacjach za kwotę £1 170 585 firma Regent's Canal and City Docks Railway Company przejęła kanał. Kilka lat później przedsiębiorstwo to zmieniło nazwę na North Metropolitan Railway and Canal Company, ale mimo to, żadna kolej nigdy nie została wybudowana. W zamian, zebrano fundusze na wyremontowanie doków oraz koryta kanału. W 1904 roku ponownie zmieniono nazwę firmy. Tym razem na Regent's Canal and Dock Company. W 1927 roku Regent's Canal Company przejęło Grand Union Canal oraz Warwick Canals. 1 stycznia 1929 nastąpiła fuzja i firma zyskała nową nazwę – Grand Union Canal Carrying Co. Właściciele zakupili 186 wąskich barek rzecznych i stworzyli bardzo konkurencyjne i dobrze prosperujące przedsiębiorstwo transportowe. Przez Regent’s Canal przepływały barki z różnymi produktami – żelazem i stalą do Birmingham, wyrobami skórzanymi, spożywczymi, cynkiem, serami. W 1931 roku przewieziono 8 999 ton towarów, a dekadę później już 168 638 ton. W 1948 roku kanał został znacjonalizowany. W późniejszych latach jego rola w transporcie konsekwentnie zmniejszała się – nie wytrzymał konkurencji ze strony transportu kołowego. W 1969 roku zamknięto go dla ruchu wodnego. Dziesięć lat po tym fakcie Central Electricity Generating Board zainstalowało pod dnem Regent’s Canal kable dostarczające energię elektryczną do Londynu. Obecnie kanał jest atrakcją turystyczną. Latem pomiędzy Maida Vale a Camden pływają po nim wodne autobusy. Regent’s Canal łączy się z Grand Unionl Canal w „Little Venice” w pobliżu Paddington Basin. Mija tunele Maida Hill oraz Lisson Grove i skręca przy północnej granicy Regent’s Park oraz London Zoo. Następnie płynie przez Camden Town i King’s Cross Central. Przy Camley Street Natural Park jest ostry zakręt. Następnie płynie wzdłuż Goods Way mijając stacje St Pancras oraz King’s Cross. Kanał poszerza się w Battlebridge Basin, gdzie znajduje się London Canal Museum. Dalej ciągnie się na wschód, przez Islington Tunnel, mija Rosemary Branch Theatre, Broadway Market. Przy Victoria Park łączy się z Hertford Union Canal. Następnie skręca na południe w stronę Limehouse Basin, gdzie wpływa to Tamizy. Maksymalna długość statków, które mogą poruszać się po wodach kanału to 21.95 m, a szerokość 4.27 m. Głębokość nawigacyjna to przeciętnie 1.15 m. Kontakt / dodatkowe informacjeAdres:Regent’s Canal Ciągnie się od Little Venice i wpływa do Tamizy. Londyn
Lokalizacja i dojazd - Regent’s Canal{mosmap address='Regent’s Canal, uk'}Galeria zdjęć - Regent’s CanalMarta Jurkiewicz / Zdjęcia: Commons Wikimedia POLEMI.co.uk © Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość jak i żadna część utworów na POLEMI.co.uk, nie może być rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i sposób bez zgody Redakcji POLEMI.
Dołącz do POLEMI na facebooku i BĄDŹ NA BIEŻĄCO! |
Polskie meble - SPLENDO FURNITURE Firma SPLENDO FURNITURE zajmuje się sprzedażna polskich mebli na... |