Palmiarnia w Gliwicach! Lasy Amazonii w zasięgu ręki i portfela - tu zobaczysz tropiki w Polsce! |
Utworzony: środa, 17 marca 2021 12:32 (Poprawiony: środa, 17 marca 2021 13:15) |
Ponad 5600 gatunków roślin, gady, żółwie i egzotyczne ptaki – takie atrakcje czekają na nas w Palmiarni Miejskiej w Gliwicach. Byliście już w tym miejscu? Podpowiadamy, czego można się spodziewać.
r e k l a m a
WstępBudynek palmiarni to nowoczesna konstrukcja architektoniczna o powierzchni użytkowej 2000 m2. Rośnie w nim ponad 5600 roślin, a najstarsze okazy mają ponad 150 lat. Palmiarnia jest podzielona na pięć pawilonów tematycznych – piąty, akwarystyczny, oddano do użytku w 2012. W pierwszych czterech, oprócz egzotycznych roślin, znajdują się również terraria z gadami, akwaria z żółwiami i płaszczkami, klatki z egzotycznymi papugami i kanarkami oraz terrarium z liśćcami.Opis atrakcjiHistoria Palmiarni Gliwickiej sięga 1880 roku, kiedy to na terenie kształtującego się parku miejskiego powstały pierwsze szklarnie o charakterze wystawowym. W 1935 roku wybudowano wysoką na 12m i powierzchni 504m2 szklarnię, która stała się głównym pawilonem wystawowym. Powiększono również kaktusiarnię i dobudowano akwaria. Nieoceniony wkład w ten rozwój wniósł dyrektor Riedel – miłośnik roślin, botanik a jednocześnie dobry organizator. Wraz z inwestycjami wzrastała frekwencja zwiedzających. W 1926 roku Palmiarnię odwiedziło około 8000 osób, a w 1936 roku było ich już 30 tysięcy. Palmiarnia wraz z otaczającym ją parkiem była – razem z śródmiejskimi alejami spacerowymi (obecnie Aleja Przyjaźni) i zespołem krajobrazowego Parku Wilhelma (obecnie Park Chrobrego) „zielonymi płucami” wśród kopalń, hut i zakładów przemysłowych. Palmiarni nie ominęły zniszczenia wojenne. W styczniu 1945 roku obiekty zostały niemal doszczętnie zdewastowane. Powybijane szyby, niesprawna kotłownia i panujący mróz spowodował utratę prawie całej kolekcji roślin. Dzięki wysiłkowi inż. Krzeczewskiego i pracowników Palmiarni w październiku 1947 roku placówka ponownie została otwarta dla zwiedzających. Miała wówczas 1400m2 powierzchni, posiadała około 600 gatunków roślin, 28 akwariów, basen z wodą podgrzewaną przez cały rok oraz duże alpinarium. Sprowadzono wówczas do Gliwic niektóre okazy z opuszczonych po wojnie majątków na Dolnym Śląsku. Wiele egzemplarzy zakupiono lub otrzymano w darze od prywatnych hodowców. W latach 70-tych kolekcja roślin liczyła już 8000 sztuk. W latach osiemdziesiątych przeprowadzono tymczasowe zamknięcie i modernizację, dzięki której powierzchnia palmiarni wzrosła do 2000 metrów kwadratowych.Dziś znajduje się w niej pięć pawilonów, każdy z nich poświęcony jest innego rodzaju roślinnym ekspozycjom. Pierwszym z nich jest pawilon roślin użytkowych. Istnieją w nim warunki jakie panują w klimacie subtropikalnym, gdyż większość zgromadzonych tu roślin pochodzi z tej strefy klimatycznej, choć nie tylko. Łączy je jedno – użyteczność dla człowieka i wpływ na jego gospodarkę. Rosnącym tam gatunkom można przypisać ciekawą historię opowiadającą o metodach wykorzystania jego właściwości przez ludzi. Spacerowicze mogą więc zobaczyć, jak w pełnej krasie wyglądają rośliny, które codziennie – nawet i nieświadomie – wykorzystują we własnym życiu. Kolejny z pawilonów to pawilon tropikalny. W tej części palmiarni, obserwując rośliny nie zauważymy wpływu pór roku na ich rozwój. Zgromadzone okazy nie przechodzą okresu spoczynku. W strefie tropikalnej, w której występują w stanie naturalnym, panują zbliżone warunki przez cały rok. Powietrze jest bardzo wilgotne, a temperatura nie spada poniżej 18C. Zgromadzone tu rośliny tworzą tzw. „piętra”, co jest cechą charakterystyczną dla deszczowego lasu tropikalnego. Nieodłącznym elementem tego pawilonu jest kaskada i oczko wodne, w którym pływają piranie, pielęgnice pawiookie oraz sumy afrykańskie. Mieszkają tutaj również tropikalne okazy owadów i ptaków – w tym zachwycające swoimi rozmiarami motyle. W trzecim z kolei pawilonie – historycznym – oglądać można najstarsze z roślin w całej ekspozycji. Gliwicka palmiarnia szczególnie dumna jest z palm – feniksów kanaryjskich, których wiek przekroczył 120 lat. Zostały one przywiezione w 1924 roku na wystawę botaniczną. Dużym zainteresowaniem cieszą się również palmy z rodzajów latania i niebochronka, które podobnie jak 15 metrowe araukarie i brachychiton pamiętają jeszcze „starą Palmiarnię”. Goście mogą odpocząć w altance i na ciekawie wkomponowanych w zieleń ławeczkach. W środkowej części pawilonu w oczkach wodnych rosną papirusy i pandany, a cichy szum kaskady pozwala na chwilę refleksji. Wielbicieli kaktusów zapraszamy z kolei do pawilonu sukulentów. Jest tutaj utrzymywana niska wilgotność powietrza i podłoża. Roślinom to nie przeszkadza, gdyż wszystkie one łączy wspólna cecha – zdolność do gromadzenia wody. Wśród eksponowanych sukulentów panuje olbrzymia różnorodność budowy, kształtu, wielkości, miejsca magazynowania wody. Najliczniej prezentowana jest tutaj rodzina kaktusów. Jest ich blisko dwa tysiące sztuk. Są ośmiometrowe cereusy – jedne z największych na świecie – i kilkunastomilimetrowe litopsy – żywe kamienie. Ostatnim z pawilonów jest pawilon akwarystyczny. Ekspozycja obejmuje prezentację czterech środowisk słodkowodnych. Największy, o pojemności 60 tysięcy litrów jest zbiornik odtwarzający środowisko rzeki Amazonki. Kolejne z nich reprezentują warunki biologiczne panujące w afrykańskiej Tanganice (najdłuższym jeziorze świata), polskich rzekach, a także systemach wodnych azji południowo-wschodniej. Gliwicka palmiarnia prowadzi także ścieżki dydaktyczne, dzięki którym możliwe jest zwiedzanie jej pod opieką wykwalifikowanego przewodnika. Tematyka ścieżki obejmuje omówienie grup roślin przyprawowych i sukulentów oraz rodziny bambusów i palm. Na terenie pawilonów ekspozycyjnych wyodrębniono punkty, w których nie obowiązuje reguła „Nie dotykać”. Każdy w tych miejscach ma możliwość sprawdzić na ile „ostre” są ciernie kaktusów czy jak miękka może być „skóra” palm. To niezwykle atrakcyjna, interaktywna lekcja botaniki. Wycieczki z przewodnikami organizować można od wtorku do piątku w godzinach 9:00-17:00. Zapisy na e-mail palmiarnia.rezerwacje@mzuk.pl. Dojazd, cennik, lokalizacja i godziny otwarciaJak dojechać do palmiarni? Otwarcie gliwickiego odcinka Drogowej Trasy Średnicowej sprawia, że dojazd do Palmiarni z Zabrza, Rudy Śląskiej, Chorzowa, Katowic zajmuje tylko kilkanaście minut. W ten sposób wizyta w gliwickich tropikach staje się jeszcze bardziej dostępna dla mieszkańców Śląska. Jadąc średnicówką należy wybrać zjazd “Instytut Onkologii/Dworzec Kolejowy/Dworzec autobusowy”. Po zjeździe z DTŚ na rondzie należy kierować się na zjazd “Instytut Onkologii”. Miejsce parkingowe można znaleźć wzdłuż ul. Sienkiewicza, przylegającej do Parku Chopina (uwaga – w części ulicy obowiązuje strefa płatnego parkowania!). Istnieje również możliwość postoju od strony ul. Dubois oraz na małym parkingu znajdującym się przy ul. Fredry.Normalne bilety wstępu kosztują 10 złotych, bilety ulgowe: 6 złotych. Cena biletów rodzinnych wynosi 20 złotych i uprawnia do wstępu dwie osoby dorosłe i trójkę dzieci. Seniorzy w wieku 60+ mogą zakupić bilet w cenie 6 złotych, z kolei osoby poniżej 3 i powyżej 75 roku życia mogą wejść do palmiarni za darmo. Istnieją także abonamenty grupowe i czasowe, więcej zaś można o nich przeczytać tutaj. Film promocyjnyZapraszamy do obejrzenia filmu promocyjnego.Marcin Majchrzak / POLEMI.co.uk Fot.: © Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość jak i żadna część utworów na POLEMI.co.uk, nie może być rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i sposób bez zgody Redakcji POLEMI.
Dołącz do POLEMI na facebooku i BĄDŹ NA BIEŻĄCO! |
TONIO MIĘDZYNARODOWE PRZEKAZY PIENIĘŻNE TONIO - Przekazy pieniężne z Wielkiej Brytanii do Polski i z... |