National Gallery w Londynie - wystawa arcydzieł malarstwa światowego |
Utworzony: poniedziałek, 16 września 2013 13:52 (Poprawiony: czwartek, 26 października 2023 11:02) |
Galeria Narodowa (National Gallery) w Londynie to placówka, w której można obejrzeć dzieła stworzone przez malarzy żyjących na przestrzeni kilku wieków. Znajduje się tam ok. 3.2 tys. prac.
r e k l a m a
Informacje podstawoweZobacz także: National Gallery jest piątą najczęściej odwiedzaną na świecie instytucją tego typu. Wyższe miejsca na liście zajmują Luwr, Metropolitan Museum of Art, British Museum i Tate Modern. Obrazy, które można tam obejrzeć pochodzą od twórców żyjących na przestrzeni kilku wieków – od połowy XIII stulecia aż do 1900 roku. Pod koniec XVIII wieku w Europie stworzył się nowy trend otwierania dla szerszej publiczności galerii, w których można było obejrzeć dzieła będące dotychczas w posiadaniu rodów królewskich. W ten sposób w 1789 roku powstało Medici we Florencji, a 1793 roku paryski Luwr. Jednakże zamysł ten nie przyjął się w Wielkiej Brytanii. W 1777 roku rząd miał okazję kupić wystawioną na sprzedaż przez sir Roberta Walpole kolekcję obrazów. Nie zdecydował się jednak na to. W1798 roku nie powiódł się kolejny plan zakupu dzieł ze zbioru orleańskiego. Nawet pomimo tego, że interesował się tym zarówno ówczesny król, jak i premier rządu. Rok później pojawiła się możliwość zakupu obrazów, które zostały zgromadzone dla polskiego króla, tuż przed III rozbiorem Polski. Były one w posiadaniu sir Francisa Bourgeois. Jednak i ta oferta została odrzucona, a Bourgeois przekazał je później w ręce władz swojej dawnej szkoły - Dulwich College. Dzięki temu w 1814 roku powstała pierwsza publiczna galeria - Dulwich Picture Gallery. Już wtedy wielu brytyjskich malarzy nawoływało do utworzenia galerii. Wśród nich byli m.in. James Barry, czy John Flaxman. Argumentowali, że krajowa szkoła malarstwa może się rozwinąć tylko wtedy, gdy będzie miała dostęp do dzieł największych europejskich twórców. W 1805 roku grupa arystokratów utworzyła British Institution, której kolekcja składała się z wypożyczonych przez jej twórców prywatnych zbiorów. Wystawa zmieniała się raz w roku, a latem działała przy niej szkoła malarstwa. W 1823 roku na rynku pojawiła się nowa kolekcja na sprzedaż. Została zebrana przez zmarłego Johna Juliusa Angersteina i liczyła 38 obrazów, w tym m.in. dzieła Rafaela. 1 lipca 1823 roku polityk George Agar Ellis zaproponował Izbie Gmin kupno zbioru. Dzięki temu, że do państwowej kasy wpłynęła nieoczekiwanie pewna suma pieniędzy od Austrii, która tym sposobem spłaciła wojenne długi, obrazy Angersteina zostały zakupione przez parlament za 57 tys. funtów. National Gallery została otwarta 10 maja 1824 roku w domu, w który mieszkał pierwotny właściciel, przy 100 Pall Mall. Do 38 obrazów, dwa lata później sir George Beaumont, jeden z założycieli British Institution, dołożył 16 pochodzących z jego kolekcji. W 1831 roku pastor William Holwell Carr przekazał 35kolejnych malowideł. Galeria szybko stała się bardzo popularna i chętnie odwiedzana. Jednak w związku z tym pomieszczenia przy 100 Pall Mall stały się zbyt ciasne i były obiektem narodowego wstydu, zwłaszcza, gdy porównało się je ogromną przestrzenią Luwru. Z inicjatywy Agara Ellisa placówka została przeniesiona do budynku przy 105 Pall Mall. Jednak i on nie był wystarczająco dobry i w 1832 roku rozpoczęto prace nad stworzeniem odpowiedniej siedziby. Nowy budynek został zaprojektowany przez Williama Wilkinsa. Postanowiono, że zostanie wzniesiony przy Trafalgar Square, pomiędzy bogatymi dzielnicami West Endu, a biedniejszą, wschodnią częścią Londynu. Miało to symboliczne znaczenie, gdyż chciano, by ludzie z różnych klas społecznych mieli dostęp do sztuki. Jednak rodziło to obawy niektórych, gdyż uważali oni, że zanieczyszczone centrum Londynu nie jest jednak dobrym miejscem na galerię i może to negatywnie wpływać na stan obrazów. Mimo to, pozostano przy ustalonej wcześniej lokalizacji. Galerię przy Trafalgar Square otworzono w 1838 roku. W związku z tym, że ówczesne kierownictwo było skupione na tym, by w placówce znajdowały się jedynie dzieła renesansowych twórców, przegapiono kilka okazji na przejęcie wartościowych obrazów pochodzących z innych epok. Konserwatywne zarządzanie instytucją stało się przedmiotem krytyki. Doprowadziło to do rządowego dochodzenia, którego efektem były reformy. Ustanowiono m.in. kierownika galerii. Do jego obowiązków należało zarządzanie placówką oraz kształtowanie kolekcji. Na początku XX wieku ustanowiono National Art Collections Fund, instytucję, która zbierała pieniądze na zakup nowych obrazów do galerii. Jednym z pierwszych dzieł nabytych w ten sposób była „Rokeby Venus” pędzla Diego Velázqueza. Obraz ten został zniszczony 10 marca 1914 przez Mary Richardson, sufrażystkę walczącą o prawa kobiet, która w ten sposób zaprotestowała przeciwko aresztowaniu dzień wcześniej Emmeline Pankhurst. Na krótko przed wybuchem II Wojny Światowej, 23 sierpnia 1939 roku Galeria Narodowa została zamknięta, gdyż rozpoczęto ewakuację obrazów do różnych miejsc rozmieszczonych w Walii. Malowidła trafiły m.in. do Penrhyn Castle oraz kampusów uniwersyteckich w Bangor i Aberystwyth. Gdy w 1940 roku Francja poddała się nazistom, bombardowania groziły nawet Walii. Wtedy powstał pomysł, by przetransportować kolekcję w inne miejsce, rozważano nawet Kanadę. Na to rozwiązanie kategorycznie nie zgodził się Churchill. „Ukryjcie je w jaskiniach lub grotach, ale żaden obraz nie opuści tej wyspy!” – nakazał. W trakcie wojny w pustym budynku galerii organizowano popołudniowe recitale muzyczne, na których występowały m.in. Myra Hess i Moura Lympany. Miało to na celu podniesienie morale społeczeństwa. Siedziby placówki nie ominęły niemieckie bombowce, jednak nie poczyniły żadnych większych szkód. Obrazy wróciły na Trafalgar Square w 1945 roku. Po wojnie ceny obrazów stworzonych przez impresjonistów i postimpresjonistów wzrosły tak bardzo, że ciężko było o nowe eksponaty. Jeśli już dochodziło do kupna, to rzadko obywało się bez publicznych zbiórek. Za takie pieniądze nabyto m.in. obraz Leonarda da Vinci zatytułowany „Dziewica z Dzieciątkiem i Św. Anną”. Przez lata istnienia siedziba National Gallery była czterokrotnie rozbudowywana. Obecnie, oprócz wspomnianych wyżej Velázqueza i Leonarda da Vinci można tam obejrzeć także Rembrandta, Vincenta van Gogha, Tycjana, Sandro Botticelliego, Jana van Eycka, Claude Moneta, Pierre-Auguste Renoira, Paula Cezanne’a, Caravaggio i wielu innych. Ceny biletów - National Gallery
Godziny otwarcia - National Gallery
Kontakt / dodatkowe informacjeAdres:National Gallery Trafalgar Square Londyn WC2N 5DN
Lokalizacja i dojazd - National Gallery{mosmap address='WC2E 7BB, uk'}Galeria zdjęć - National GalleryMarta Jurkiewicz / Zdjęcia: Commons Wikimedia POLEMI.co.uk © Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość jak i żadna część utworów na POLEMI.co.uk, nie może być rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i sposób bez zgody Redakcji POLEMI.
Dołącz do POLEMI na facebooku i BĄDŹ NA BIEŻĄCO! |
Polskie meble - SPLENDO FURNITURE Firma SPLENDO FURNITURE zajmuje się sprzedażna polskich mebli na... |