wtorek, 23 kwietnia 2024
Portal Informacyjny w UK, Wielkiej Brytanii | Polish Community Online in the United Kingdom
| Ludzkie twarze... Czy można kogoś dobrze poznać? |
Ile człowiek ma twarzy? To pytanie od zawsze nurtowało badaczy ludzkiej psychiki i nie dając znaleźć na siebie jednoznacznej odpowiedzi wracało jak bumerang przez cały okres psychologii.
r e k l a m a
Zobacz także: Owe Ja na płaszczyźnie czasu dorobiło się całkiem pokaźnej liczby definicji i jak to w naukach pozamatematycznych bywa, śmiało można postawić twierdzenie, że wszystkie one są błędne, na równi z postulatem uznającym je wszystkie za poprawne. W definicjach tych górują dwie opcje – jedna skupia się na aspektach emocjonalnych, pozostawiając aspekty poznawcze tej drugiej. Którąkolwiek byś z tych opcji nie przyjął za punk odniesienia, nie pójdziesz w taniec z fałszem twierdząc, że Ja to zawartość pamięci autobiograficznej, swoisty psychologiczny autoportret, który malujesz pędzlem o domniemanej pewności i trafności sądów. Ale żebyś zbyt pewnie nie poczuł się na niezwykle grząskim gruncie, psychologia podsuwa Ci określenie „ja odzwierciedlonego” – jest to nic innego jak Twój własny obraz, który generujesz na podstawie sądów i opinii osób trzecich. „Hola hola – zawołasz - zatem którym z tych dwóch Ja jestem? Jestem taki jak myślę, że jestem? Czy jednak taki jak postrzegają mnie inni ludzie?" Tutaj znów nie sposób udzielić jednej, jedynie właściwej i słusznej odpowiedzi. Któż przecież zna Ciebie lepiej jak nie Ty sam? Jesteś zdany na swoje towarzystwo 24h na dobę (z przerwami na sen) co – niby – czyni Ciebie najsprawiedliwszym sędzią, nomen omen, we własnej sprawie. Poniekąd... Współczesna psychologia jak i co bardziej spostrzegawcze osoby znają przypadki [zaskakująco częste przypadki - przyp.] stawiania podwójnych sądów czy stosowania podwójnych standardów. Naprawdę nie trzeba być koneserem i specem od ludzkiej duszy, by zaobserwować, że masz (tak, Ty też) tendencję przypisywania swoich sukcesów tylko i wyłącznie swoim umiejętnościom, które to umiejętności nic nie mają wspólnego z Twoimi porażkami. Zupełnie inaczej sprawa wygląda, gdy oceniasz osoby trzecie, które to zazwyczaj na szczyty kariery wspinają się „po cudzych plecach” zaś spadają z nich na skutek niezgrabności swoich łapsk. Kto zatem ma rację, Ty czy oni? Rozsądnym tu będzie zastosowanie arystotelejskiej zasady złotego środka oraz – takie zdroworozsądkowe – omijanie opinii idiotów, a przede wszystkim unikanie sytuacji, w których to Ty takowych stać się możesz autorem. Warto też nadmienić, że dość ciekawe rzeczy dzieją się z Twoim Ja w przestrzeni społecznej – tego typu Ja Roy Baumeister bardzo ładnie nazywa „interpersonalną przynależnością, dzięki której Ja rozwija się w przestrzeni społecznej”. Czym to się je? Wyobraź sobie, że koleżanka z pracy opowiedziała Ci wyjątkowo śmieszny jednak niezwykle pikantny kawał – jeden z tych niegrzecznych. Śmiałeś się do rozpuku – to dobry kawał był. Teraz wyobraź sobie sytuację, w której wizytujesz z koleżanką u prezesa firmy, z którą macie podpisać wielotysięczny kontrakt, a ta na rozluźnienie atmosfery rzuca ten jakże śmieszy i pasujący do sytuacji, niczym siodło świni, kawał. Reagujesz śmiechem czy raczej przerażeniem w oczach? Co jest nie tak? Przecież kawał jest ten sam, Ty jesteś ten sam i w ten sam sposób opowiedziała go ta sama osoba. Jesteś dwulicowym hipokrytą? Być może, ale nie akurat z tego powodu. Tutaj nie zagrała sytuacja społeczna, w której odgrywaliście zupełnie inne role społeczne – nie kumpli z pracy opowiadających sobie wzajemnie świńskie kawały, lecz profesjonalistów, dla których opowiadanie świńskich kawałów podczas oficjalnych spotkań jest – nie przymierzając – wysoce nieprofesjonalne. Socjologia lub psychologia społeczna bardzo ładnie opisuję to zjawisko twierdząc, że jesteś aktorem odgrywającym niezliczoną ilość ról na scenie teatru życia społecznego. Twoje Ja zupełnie inaczej zachowa się w stosunku do osoby starszej i młodszej. Inaczej przyjmiesz księdza na kolędę, niż chrzestną z „dolarami z Ameryki”. Twoja koleżanka z pracy w stosunku do swoich podopiecznych będzie władcza, stając się potulna i uległe w ramionach wysokiego bruneta o szarmanckim spojrzeniu, kwadratowej szczęce i szerokim na metr pięćdziesiąt torsie. Zatem Twoje zachowanie jest wysoce uwarunkowane sytuacjami, w których się znajdujesz, jednak nie bardziej niż sytuacje, w których się znajdujesz są uwarunkowane Twoim zachowaniem. Niezbyt też mądrym jest rozstrzyganie, co było pierwsze, sytuacja wymuszająca zachowanie czy zachowanie, które do ów sytuacji doprowadziło – ludzkość już ma jeden taki dylemat z nabiałem, więcej jej nie potrzeba. Potrzebna jest za to świadomość, że Ja to nic więcej nad to, jak właśnie ja. To ja decyduję jak w danej sytuacji się zachować, choćby ta ograniczyła mi spektrum możliwości do dwóch. To ja odgrywam wymaganą na mnie rolę społeczną w sposób, jaki mnie najbardziej odpowiada. To ja bywam bezczelnym cynikiem o impertynencjach silnych jak taran i potrafię wiać chłodem nie gorzej niż Mistral czy Bora. Równocześnie potrafię być „do rany przyłóż” księciem Samarytan, którego serce wszystkich ludzi zmieści. Taki jestem. Ty też jakiś jesteś. Czemu tacy jesteśmy? To już rozprawka na zupełnie oddzielny artykuł. Zatem za mną czytelniku... Autor: Kamil Peszat / POLEMI.co.uk Fot.: Shutterstock © Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość jak i żadna część utworów na POLEMI.co.uk, nie może być rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i sposób bez zgody Redakcji POLEMI.
Dołącz do POLEMI na facebooku i BĄDŹ NA BIEŻĄCO! |
POLEMI lajt - newsy po godzinach
.
.
.
.
.PASAŻ POLEMI - OFERTY SPECJALNE
 Polskie meble - SPLENDO FURNITURE Firma SPLENDO FURNITURE zajmuje się sprzedażna polskich mebli na... |
Pozostałe oferty
Polska obsługa prawna w Szkocji (Odszkodowania i ubezpieczenia)Dallas McMillan jest renomowaną firmą adwokacką w...