Gruźlica w UK (Anglii, Szkocji, Walii, Irlandii Północnej) - choroba, leczenie i zapobieganie | Zdrowie w Wielkiej Brytanii

czwartek, 21 listopada 2024

Portal Informacyjny w UK, Wielkiej Brytanii | Polish Community Online in the United Kingdom

Ogłoszenia » Dodaj nowe | Pasaż POLEMI - oferty firm, sklepów i usług » Dodaj ofertę

PORADNIKI

Święta i dni wolne NEW!

REKLAMA

r e k l a m a |

dodaj boks >>

Reklamuj się tutaj - sprawdź >

W KOŃCU! Polacy w Wielkiej Brytanii na to czekali - każdy, kto zamierza zostać na Wyspach w 2025 roku, może już składać...

5 milionów funtów odszkodowania dla pieszego potrąconego przez samochód

Gruźlica - leczenie i zapobieganie w Wielkiej Brytanii

Utworzony: sobota, 26 lutego 2011 18:22 (Poprawiony: sobota, 24 października 2020 13:32)

Gruźlica w UK (Szkocji, Anglii) - choroba, leczenie i zapobieganie w Wielkiej Brytanii

Gruźlica (tuberculosis — TB) to choroba zakaźna zazwyczaj atakująca płuca, ale mogąca występować także w dowolnej innej części ciała. Z artykułu dowiesz się o rozprzestrzenianiu gruźlicy, ryzyku zachorowania, szczepień ochronnych i leczenia w Wielkiej Brytanii.

Co to jest gruźlica?
Jak rozprzestrzenia się gruźlica i jakie jest ryzyko zachorowania?
Jak rozpoznać, że mam gruźlicę?
Czy gruźlicę można wyleczyć?
Jak zapobiegać gruźlicy?
Szczepionka na gruźlicę w Wielkiej Brytanii
Gruźlica w liczbach i statystyki
Gruźlica - nieuzasadnione obawy

r e k l a m a

Co to jest gruźlica?

Zobacz także:

Gruźlica (tuberculosis — TB) to choroba zakaźna zazwyczaj atakująca płuca, ale mogąca występować także w dowolnej innej części ciała. Około 150 lat temu była przyczyną co ósmego zgonu w Wielkiej Brytanii, ale do lat 80. XX wieku — w wyniku polepszenia warunków mieszkaniowych i żywieniowych, wcześniejszego wykrywania i izolowania przypadków choroby oraz skutecznego leczenia — występowanie tej choroby znacznie spadło.

Tym niemniej gruźlica nie zniknęła zupełnie. Stały spadek zachorowań trwał do 1987 r., a jednak dziś w Szkocji wciąż odnotowuje się 400-500 nowych przypadków każdego roku. To oznacza, że choroba dotyka jedną osobę na 10 000.

r e k l a m a

Nie jest łatwo zarazić się gruźlicą. Zazwyczaj konieczny jest długotrwały kontakt z chorym (np. wspólne mieszkanie). Należy jednak znać symptomy i w razie konieczności jak najszybciej skorzystać z pomocy lekarskiej.

Jak rozprzestrzenia się gruźlica i jakie jest ryzyko zachorowania?

Gruźlica zazwyczaj przenoszona jest bezpośrednio od osoby, u której zarazki TB znajdują się w płucach lub gardle. Choć rozprzestrzenia się drogą kropelkową (przez powietrze), kiedy chory kaszle lub kicha, zarażenie zazwyczaj wymaga bliskiego i długotrwałego kontaktu z chorym. Jest więc mało prawdopodobne zarażenie się gruźlicą na przykład w autobusie lub pociągu.

Nie każdy chory na gruźlicę zaraża. Przy odpowiednim leczeniu większość osób zarażających przestaje zarażać po ok. 2 tygodniach leczenia.

Gruźlicą może zarazić się każdy, ale niektóre grupy osób są narażone bardziej od innych. Do osób bardziej narażonych zaliczają się osoby, które:

mieszkają z osobą zarażającą, albo są z taką osobą w bliskim i długotrwałym kontakcie;
mieszkają w niezdrowych warunkach lub w nadmiernym zatłoczeniu, w tym osoby bezdomne lub śpiące w przypadkowych miejscach;
mogły mieć kontakt z gruźlicą w młodości, kiedy choroba ta była bardziej powszechna w tym kraju;
są uzależnione od narkotyków lub nadużywają alkoholu;
mieszkały, pracowały lub przebywały przez dłuższy czas w kraju o dużym wskaźniku zachorowań na gruźlicę, takim jak kraje Azji Południowo-Wschodniej, Afryki Subsaharyjskiej i niektóre kraje Europy Wschodniej;
są dziećmi lub wnukami osób, w których kraju pochodzenia wskaźnik zachorowań na gruźlicę jest wysoki;
przebywały w więzieniu;
mają obniżoną odporność na zakażenie (immunosupresja) z powodu choroby (np. infekcja HIV) lub przechodzonego leczenia; • nie odżywiają się właściwie.

Aktualną listę krajów o wysokim wskaźniku zachorowań na gruźlicę można znaleźć na stronie www.hps.scot.nhs.uk/tb-countries lub uzyskać u pracownika służby zdrowia.

Jak rozpoznać, że mam gruźlicę?

Najpowszechniejsze objawy to:

nieustający kaszel, pogarszający się w okresie kilku tygodni;
utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny;
gorączka i silne pocenie się w nocy;
ogólne silne zmęczenie i złe samopoczucie;
brak apetytu;
kasłanie krwią.

r e k l a m a

Przyczyny tych wszystkich objawów mogą być również inne, ale osoby podejrzewające obecność choroby u siebie lub innych powinny skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu (GP).

Osoby przebywające w bliskim kontakcie z chorym na gruźlicę i obawiające się, że mogły zostać zarażone, są poddawane badaniu w specjalnej poradni gruźliczej.

Czy gruźlicę można wyleczyć?

Tak, gruźlicę można wyleczyć antybiotykami. Osoby leczone na gruźlicę zazwyczaj odczuwają poprawę w ciągu 2-4 tygodni od rozpoczęcia terapii. Tym niemniej leczenie trzeba kontynuować przez przynajmniej sześć miesięcy. Bardzo istotne jest, aby podczas terapii zażyć całą serię antybiotyków. Bakterie TB mogą uodparniać się na zwykłe leki i wtedy wyleczenie może być znacznie trudniejsze. Ta poważniejsza postać infekcji może być przenoszona na rodzinę i znajomych.

Nieleczona prawidłowo gruźlica może powodować śmierć.

Jak zapobiegać gruźlicy?

Najważniejszym i najbardziej skutecznym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu gruźlicy jest jak najszybsze diagnozowanie przypadków choroby i zapewnienie chorym pełnego i właściwego leczenia. To dlatego tak istotne jest, aby znać objawy choroby.

Szczepionka na gruźlicę w Wielkiej Brytanii

Od wielu lat stosuje się szczepionkę Bacillus Calmette-Guérin (BCG), która pomaga zapobiegać zachorowaniom na gruźlicę. BCG najlepiej zapobiega poważniejszym postaciom gruźlicy u dzieci. Nie zapobiega jednak wszystkim przypadkom, dlatego mimo szczepionki należy znać objawy tej choroby.

Komu podaje się szczepionkę BCG? Szczepionkę BCG podaje się:

wszystkim dzieciom urodzonym lub mieszkającym w regionach o zapadalności na gruźlicę wynoszącej 40/100 000 osób lub wyższej (w Szkocji nie ma regionów o tak wysokiej zapadalności);
niemowlętom w wieku od 0 do 12 miesięcy, których rodzice lub dziadkowie urodzili się lub pochodzą z kraju o zapadalności na gruźlicę wynoszącej 40/100 000 osób lub więcej;
dzieciom w wieku 1-5 lat, które wcześniej nie były szczepione, a których rodzic lub dziadek pochodzi z kraju o rocznej zapadalności wynoszącej 40/100 000 osób lub większej;
dzieciom w wieku 6-16 lat, które wcześniej nie były szczepione, a u których próba tuberkulinowa zwraca wynik ujemny (po wykonaniu próby Mantoux), i których rodzic lub dziadek urodził się lub pochodzi z kraju o rocznej zapadalności na gruźlicę wynoszącej 40/100 000 osób lub większej;
osobom blisko kontaktującym się z chorymi na gruźlicę.

Dlaczego szczepionki BCG nie podaje się już dzieciom w wieku licealnym?
Występowanie choroby koncentruje się w dużych skupiskach miejskich, przy czym ponad 40 proc. przypadków przypada na Londyn. Największa zapadalność ma miejsce w grupach podwyższonego ryzyka, w tym u dzieci urodzonych za granicą, osób kontaktujących się z chorymi, bezdomnych, osób nadużywających alkoholu oraz osób zarażonych wirusem HIV.

Aktualnie zaleca się, aby szczepione były właśnie wszystkie osoby należące do grupy podwyższonego ryzyka zamiast podawania szczepionki BCG wszystkim dzieciom w wieku szkolnym.

Wyjeżdżam za granicę. Czy potrzebuję szczepionki BCG?
Szczepionkę BCG zaleca się podawać tylko osobom wcześniej niezaszczepionym, o ujemnym wyniku próby tuberkulinowej, w wieku do 16 roku życia, które wyjeżdżają do kraju o podwyższonej zapadalności na gruźlicę, albo które w takim kraju mieszkają lub pracują przez czas dłuższy niż 3 miesiące. Informacje można uzyskać u lekarza pierwszego kontaktu (GP).

Czytaj więcej na ten temat:

Gruźlica i szczepionka BCG. Ochrona dziecka w Wlk. Brytanii

Gruźlica w liczbach i statystyki

Gruźlica to choroba występująca przynajmniej od 4 000 lat — jej ślady można znaleźć w mumiach egipskich.
Prątkami gruźlicy jest zarażonych ok. 2 miliardy ludzi (ok. 1/3 populacji świata), ale większość z nich nie wykazuje objawów choroby. Jednak u wszystkich tych osób występuje ryzyko wykształtowania się aktywnej postaci gruźlicy (TB) na pewnym etapie życia. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), co roku na całym świecie 9 milionów osób zapada na gruźlicę.
Każdego roku na całym świecie choroba ta powoduje zgon 2 milionów osób. Obok malarii i HIV, gruźlica jest jedną z najtrudniejszych do opanowania chorób zakaźnych współczesnego świata.
W Afryce Subsaharyjskiej, ze względu na szerzącą się epidemię HIV, ludzie są znacznie bardziej podatni na zachorowanie na gruźlicę.
W całej Wielkiej Brytanii roczna liczba zachorowań wzrosła od lat 80. o prawie 50 proc., z 5 745 do ponad 8 500. Ponad 3 000 z tych zachorowań przypada na Londyn.
W Szkocji każdego roku diagnozuje się 400-500 nowych przypadków choroby.
W Wielkiej Brytanii, dzięki dobremu dostępowi do skutecznej opieki zdrowotnej, zgony na gruźlicę należą do rzadkości.

r e k l a m a

Gruźlica - nieuzasadnione obawy

Gruźlicą można się zarazić w autobusie lub pociągu.
Jest to mało prawdopodobne, ponieważ zazwyczaj zarażenie wymaga bliskiego albo wielodniowego kontaktu z zainfekowaną osobą.

Gruźlicą można się zarazić w szkole lub szpitalu.
Jest to mało prawdopodobne, ale zdarza się. Bardziej prawdopodobna jest sytuacja, w której dziecko lub pacjent z TB (zarażający) wykazuje objawy tej choroby — np. długotrwały kaszel lub znaczna utrata masy ciała — i w związku z tym otrzymuje odpowiednią opiekę. Częścią terapii jest odizolowanie zarażającej osoby.

Gruźlica rozprzestrzenia się wtedy, gdy podczas kaszlu lub kichania nie zakrywamy dłonią lub chusteczką ust.
Gruźlica rozprzestrzenia się przez kaszel i kichanie. Zakrywając usta dłonią lub chusteczką, zmniejszamy rozprysk kropelek zawierających zarazki. Jest jednak mało prawdopodobne, żeby zarazić się w wyniku krótkotrwałego kontaktu z kaszlącą lub kichającą osobą.

Gruźlica rozprzestrzenia się przez plucie.
Widok osoby plującej nie jest przyjemny, ale zarażenie tą drogą jest mało prawdopodobne.

Czytaj także:

Państwowa Służba Zdrowia - National Health Service (NHS)

PolishPlace.pl, źródło: NHS Health Scotland

© Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość jak i żadna część utworów na POLEMI.co.uk, nie może być rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i sposób bez zgody Redakcji POLEMI. Informacje zawarte na stronie mają jedynie charakter ogólny i poglądowy. Przed podjęciem jakichkolwiek decyzji należy skontaktować się ze specjalistą w danej dziedzinie.

Linki sponsorowane

Dodaj reklamę >>

Dołącz do POLEMI na facebooku i BĄDŹ NA BIEŻĄCO!

Warto przeczytać...

Informacje